De Mazda MX-30 R-EV is een elektrische wagen met een kleine wankelmotor, ook rotatiemotor genoemd, die een generator aanstuurt om de batterijen al rijdend op te laden. De Mazda MX-30 EV werd in 2020 gelanceerd, het was de eerste in massaproductie geproduceerde elektrische auto op batterijen. De nieuwe MX-30 R-EV is een plug-in hybride met een batterij-elektrisch rijbereik van 85 km, prima voor dagelijkse afstanden. Elektrificatie is een belangrijke pijler binnen Mazda's multi-oplossingsstrategie. Tegen 2030 zullen alle Mazda-voertuigen geëlektrificeerd zijn.

Freestyle achterdeuren
Marijn Bogaert nam van 7 tot 9 november voor Exclusief Magazine deel aan de testrit in IJsland. “We maakten een tocht van zowat 550 km over asfalt en grintwegen. De wagens kunnen in ideale omstandigheden 680 km rijden zonder te tanken, maar door de weinige benzinestations onderweg en de winterse weersomstandigheden in het prachtige maar vrij desolate gebied was het verstandig om toch eerder te tanken. De auto zelf vond ik heel uniek en vrij eigenzinnig door de freestyle achterdeuren. Je hebt het gevoel met een premium wagen onderweg te zijn. Hoogstaande afwerkingskwaliteit van het interieur en feilloos werkende multimedia gaven welbehagen in de auto. Ook zeer belangrijk: super comfortabele zetels.”

eFuel is CO-2 neutraal
In Grindavík, op zo'n 50 kilometer van de hoofdstad Reykjavik en dicht bij de toeristische warmwaterbronnen van de Blue Lagoon, bezocht het gezelschap een eFuel fabriek. In 2021 trad Mazda als eerste autofabrikant toe tot de eFuel Alliance. De eFuel Alliance verenigt organisaties die CO2-neutrale eFuels en waterstof willen produceren en gebruiken. Het opzet is het verminderen van emissies in de transportsector. eFuels zijn klimaatneutrale synthetische brandstoffen die worden geproduceerd uit hernieuwbare energiebronnen. Daarvoor is alleen elektriciteit nodig die is opgewekt uit zon, wind, water, aardwarmte of kooldioxide, bijvoorbeeld uit de lucht. Marijn Bogaert: “Voor Mazda is dat heel belangrijk. Ze gaan er van uit dat niet iedereen op korte termijn elektrisch zal rijden. eFuels zijn een ecologisch alternatief voor benzine of diesel. Het bedrijf in Grindavík maakt gebruik van geothermie en haalt CO2 uit de lucht. Het is een volledig synthetische brandstof die ook voor vrachtwagens, bussen, vliegtuigen, schepen, de industrie… bruikbaar is. Ik vond het bezoek heel boeiend en fijn. Het was wel spannend, want er werden in de regio de voorbije twee weken zo’n 1400 aardbevingen waargenomen. De trillingen waren nog maar licht voelbaar maar we hoorden toch al veel kraakgeluiden. De situatie wordt daar voortdurend opgevolgd en we kregen een uitgebreide briefing over veiligheidsvoorschriften voordat we de fabriek betraden.” Enkele dagen later zou blijken dat de bevolking van Grindavík geëvacueerd moest worden en dat de grond al tientallen centimeters hoger kwam te liggen. Het wordt nu echt wel bang afwachten of de vulkaan Fagradalsfjall tot uitbarsten komt.

Opmerkelijke geografie
IJsland heeft een bijzondere geografie. Er is laag- en middelhooggebergte, gletsjers en geisers. De hydro- en geothermische bronnen zorgen voor heel wat hernieuwbare energie. Marijn Bogaert genoot van het landschap. “We maakten de tocht naar het noorden met vijf wagens. Voor het vertrek was er een briefing over veiligheid. Er waren walkie talkies en tracers in de auto’s om eventueel hulp te vragen indien nodig, er was eten en drinken voorzien voor als het weer slecht zou worden en we traag konden opschieten. Deze voorzorgen zijn echt wel nodig en niks was door de Mazda organisatie aan het toeval overgelaten. We hadden geluk dat het heel mooi weer was met veel zon. Maar het weer kan in IJsland onmiddellijk omslaan van zon naar sneeuw en regen.”

Golden Circle
Het was een heel bijzondere tocht naar het noorden. IJsland is drie keer groter dan België, je kan volledig rond het eiland rijden en drijvende gletsjers zien of walvissen spotten. De ‘golden circle’ is de meest toeristische route en is ongeveer 300 km lang. De perfecte dagtrip. Deze brengt je langs Geysir met zijn geisers, Gullfoss met zijn gigantische watervallen en Thinvellir National Park. De maximumsnelheid is 90 km per uur. Autosnelwegen of spoorwegen zijn er niet. In de meer afgelegen gebieden liggen er grintwegen.”

Gevarieerd landschap
“Het landschap verandert voortdurend. Het gaat om een vulkanisch gebied met watervallen, kloven, kraters en eindeloze vlaktes. Soms rijd je door laaggebergte, soms lijkt het een uitgestrekte tafelberg. Het was bloedmooi om te zien. Bomen zie je nauwelijks, die zijn zowat duizend jaar geleden gerooid door Vikingen om er boten mee te bouwen. Wel zijn er sparren aangeplant, maar naast grassen en mossen is de vegetatie heel kaal. Naar verluidt zijn er veel vogels, maar we hebben er weinig gezien in november, behalve enkele raven en ganzen. Papegaaiduikers zijn vooral in de zomer aanwezig. Paarden, koeien en schapen waren er wel. Langs de grintwegen lopen schapen vrij rond, je kan dus verrast worden door een dier dat de weg verspert. Het was echt genieten.”

Desolaat
“Hoe meer we naar het noorden reden, tot in Húsavík, hoe minder mensen we zagen. Er was heel weinig verkeer, je bent nagenoeg alleen op de weg en dat is zalig. We passeerden twee benzinestations die vervallen waren, maar de pompen werkten nog. In een shop in Melar Bru konden we voorverpakt eten krijgen. Warme maaltijden waren er niet, er komen immers weinig mensen voorbij.
Af en toe zagen we een kerkje met enkele huizen errond. Bij een boerderij lagen er balen hooi gestapeld om in de winter de dieren te voederen. Er wordt daar dus echt wel geleefd. Ik vroeg me soms af hoe mensen er in slagen daar zo geïsoleerd te wonen, waar hun kinderen school lopen en of de postbode langskomt.
Het lijkt me er ideaal om je hoofd leeg te maken. Opvallend was de complete stilte, je hoort op veel plaatsen echt niks. We zijn zoiets niet meer gewoon. Je kan er ook geen terrasje meepikken of wat dan ook. Op veel plaatsen zijn er kleine vliegveldjes, wellicht om in noodgevallen de bewoners naar de hoofdstad Reykjavik te brengen, waar het gros van de bevolking woont.”

Noorderlicht
“In het noorden kwamen we op hogere hoogtes, in de sneeuw terecht en dit tussen Húsavík en Bakki. Er kunnen heel dikke pakken sneeuw vallen, sneeuwruimers houden de wegen berijdbaar. We hadden gelukkig zonlicht. ’s Nachts is het wellicht geen pretje om zonder verlichting op de donkere grintwegen te rijden.
We gingen ook op zoek naar het fameuze noorderlicht. De eerste avond konden we dat met het blote oog niet zien. In onze groep waren er influencers die heel goed waren uitgerust. Met recente iphones konden ze het noorderlicht vastleggen. De volgende avond gingen we naar het rooftop terras van het hotel. Daar konden we het wel zien met het blote oog en dit was een heel bijzondere ervaring.”

Vis en rendier
De deelnemers logeerden in het Reykjavik Edition hotel bij de haven en gelegen op wandelafstand van het stadscentrum. “Een echte aanrader! Ik kon Reykjavik bezoeken. Opvallend is de leuke winkelstraat die naar de Hallgrimskerk loopt, en de vele restaurants. Er is voor elk wat wils: van kraampjes waar je een broodje of hotdog kan eten tot heel mooie en supergezellige restaurants. Ik at onder meer rendier en zalmforel. Het rendiergehakt werd koud geserveerd en zag er niet meteen smakelijk uit, maar dat was het wel. Het was super lekker klaargemaakt. We aten in restaurant Tides. Vis staat ook telkens op het menu want visvangst is voor IJsland heel belangrijk. Je hebt er ook veel winkeltjes waar je warme truien, mutsen en prullaria kan kopen. Ik kocht een potje zeezout en een potje zwart lavazout en betaalde daar 26 euro voor. Een glas witte wijn kost er ruim 10 euro. Spotgoedkoop is het in IJsland niet. We legden veel kilometers af maar er is op het eiland nog zoveel meer te zien. Ik kan het zeker aanraden en zou dolgraag nog eens teruggaan voor een langere periode.”

Tekst: Hilde Pauwels
Foto’s: Dave Smith – Mazda en Marijn Bogaert