Beknopte geschiedenisles

Renault introduceerde de Zoe in 2012 als vierde tak van zijn elektrische offensief, naast de Kangoo ZE bestelwagen, de Fluence ZE familiesedan en de kleine maar wendbare Twizy. De praktische hatchback vervolledigde zo het Zero Emissions-gamma van Renault.

Met een batterijpakket van aanvankelijk 22kWh gaf Renault een theoretisch rijbereik van 240 kilometer aan. Respectabel voor die tijd wanneer je weet dat bijvoorbeeld de Nissan Leaf amper 200 kilometer kon neerzetten. Die afstanden waren echter berekend volgens de NEDC-testcyclus dus in de praktijk kon men er nog gemakkelijk 30 tot 40 kilometer afhalen…

De komst van hoogvliegers zoals de Hyundai Ioniq EV (280km) of de BMW i3 (300km) gooiden echter al snel roet in het eten. De Zoe kon letterlijk en figuurlijk niet meer mee met de concurrentie. Zelfs de Nissan Leaf zag zijn rijbereik na een update van de batterijen met 50 kilometer verhoogd en liet zo de Zoe welgeteld 10 kilometer achter zich.

Renault besloot dan maar ze allemaal terug de dieperik in te blazen met een gloednieuw batterijpakket van 41kWh, goed voor een actieradius van maar liefst 403 kilometer. Zelfs wetende dat die afstand in de vacuümlaboratoria van de NEDC is neergezet is dat nog goed voor een indrukwekkende 300 reële kilometers.

Onopvallend elektrisch rijden

In tegenstelling tot zijn kleine broertje, de Twizy, heeft Renault bij de Zoe voor een meer conservatieve, zeg maar typisch automobiele uitstraling gekozen. De Renault Zoe is geen elektrische wagen die meteen als dusdanig in het oog springt, wat toch zijn voordelen heeft. Als je het licht vervelende gehuil van de voetgangerswaarschuwing uitschakelt kan je er zelfs helemaal onopgemerkt mee rondrijden.

De Zoe is echter heel wat meer dan een onopvallend massadier. Zijn spitse neus en scherpe lijnen geven hem een sportief overkomen zonder al te agressief te worden. Naar ons gevoel een geslaagd ontwerp dat er na 5 jaar nog steeds niet stoffig uitziet.

Die lijn wordt ook doorgetrokken naar de binnenkant van de wagen: het interieur is niet gewaagd maar vooral minimalistisch en functioneel. De Zoe is ontworpen op het zelfde platform als de huidige Clio en dat kan je er op sommige plaatsen wel aan zien. Zo is de middenconsole grotendeels Clio en werd ook het stuur rechtstreeks uit de hatchback overgenomen. Kostenbesparend maar wat ons betreft daarom niet storend.

Wel storend is de soms wat deplorabele afwerking van het interieur. Het plastic waaruit het dashboard opgebouwd werd is keihard en onaangenaam om aan te raken, net als bepaalde onderdelen van de deurbekleding. De wanden van de kofferruimte zijn zelfs van zo’n slap materiaal dat ze bij ons testexemplaar (met 9000km) al gedeeltelijk aan het loskomen waren. Daartegenover staat dat alles wat je in de cabine vaak moet aanraken wel kwalitatief en solide aanvoelt, wat uiteindelijk toch het belangrijkste is.

Eenvoudig maar functioneel

Het feit dat de Zoe vanbinnen grotendeels op de Clio gebaseerd is draagt er ook aan bij dat hij bijna even praktisch is. Het handschoenkastje en de opbergvakken in de deuren zijn groot genoeg en de cabine is over het algemeen verrassend ruim. Er zijn twee bekerhouders tussen de voorste stoelen, maar deze zijn wat aan de kleine kant en ongelukkig geplaatst naast de nogal lompe mechanische handrem. Als er dan ergens een elektronische handrem in had moeten zitten, dan hadden we het toch in een elektrische auto verwacht…

Eén van de meest verbazingwekkende elementen van de Zoe is de kofferruimte. Met 338 liter is die niet alleen groot voor een wagen met een ferm batterijpakket onder de vloer maar ook nog eens 38 liter groter dan de koffer in de Clio. Wanneer de achterste zitrij platgelegd wordt krijg je zelfs een totale ruimte van 1225 liter. Dan ontstaat er wel een groot hoogteverschil tussen de bodem van de koffer en de platgelegde achterbank maar dat vergeven we hem aangezien daar de batterijen weggewerkt zitten. Die moeten dan ook érgens verstopt worden.

Qua infotainment biedt de Zoe net dat wat een moderne stadsmens nodig heeft, maar meer niet. Over Apple CarPlay of Android Auto hoeven we bijvoorbeeld nog niet te spreken en het R-Linksysteem is ook niet bepaald van de snelste. Het systeem biedt echter wel de mogelijkheid om heel wat handige applicaties te installeren. Zo hoef je na het installeren van de Z.E. Pass-applicatie nooit meer aan passanten de weg naar de dichtstbijzijnde laadpaal te vragen.

De remedie voor range anxiety?

Zoals elke elektrische wagen geeft de elektromotor van de Renault Zoe al zijn koppel meteen vrij. Dat betekent dat je er, zelfs met ‘maar’ 92 pk en 225 Nm koppel, de gemiddelde dieselwagen met gemak het nakijken mee geeft tijdens een stoplichtsprintje. Tot je de kaap van 60 à 70 km/u bereikt tenminste want dan verliest de Zoe al snel zijn stoom aangezien de versnellingsbak maar één versnelling heeft. Het resultaat is een tamelijk slome 0-100-tijd van 13,5 seconden, maar wel een verrassende 0-50-tijd van slechts 4 seconden. In de natuurlijke habitat van deze wagen zijn die laatste toch wel de seconden die het meeste tellen.

Wat de Zoe vooral onderscheidt van veel van zijn concurrenten is precies datgene wat de meeste twijfelaars zo afschrikt aan een EV: actieradius. De Renault Zoe komt met een theoretisch rijbereik van maar liefst 403 kilometer en de belofte van Renault dat je er in de praktijk 200 tot 300 kilometer ver mee geraakt. Aan die belofte houden ze zich ook, want zelfs in onze winterse testomstandigheden was de 230 kilometer rijbereik die de wagen bij volle batterij aangaf niet gelogen. Is dit dan de betaalbare EV die range anxiety doet vergeten? Niet volledig… maar elke keer dat je je voor een wat langere rit zorgen maakt moet je hem bij aankomst toch nageven dat je slapeloze nacht onterecht was.

Rest dan nog de vraag: wat moet een mens zoal doen om aan die beloofde 300 kilometer te geraken? Een batterij van 41 kWh laad je niet op in een handomdraai—met name in deze R90-versie zonder snellader. Sluit je hem thuis aan op het gewone net (3,7 kWh) dan duurt het laden al snel 15 uur. Maak je gebruik van een 22 kWh-lader op straat, reken dan op ongeveer 2 uur 30 minuten om de wagen volledig te laden. Verder kan je veel energie terugwinnen met de motorrem, hoewel die maar één stand heeft en je er dus niet méér mee kan regenereren wanneer je extra zuinig wilt zijn.

Wil je wel gebruik kunnen maken van de snelladers, dan moet je daar een aantal toegevingen voor doen. Om te beginnen moet je 700 euro meer op tafel leggen bij aankoop van de zogenaamde Zoe Q90. Daarnaast wordt je wagen ook nog eens uitgerust met het oudere, 4 pk zwakkere type elektromotor omdat de nieuwere motor niet met een snellader compatibel is. Ten slotte blijkt de oudere motor ook nog meer te verbruiken, zodat je theoretisch rijbereik terugvalt van 403 naar 370 kilometer. Toch een aantal nadelen om te overwegen voordat je de Q90 boven de R90 verkiest…

Prijs

Er is al een Renault Zoe Z.E.40 vanaf 24 950 euro en daarmee is hij niet zo veel duurder dan een goed uitgeruste conventionele wagen in zijn segment. Maar let op, want voor die prijs is hij eigenlijk niet helemaal van jou. Een belangrijk stuk krijg je er dan niet bij: het batterijpakket. Denk daarom niet dat je een lege huls op wielen krijgt; het is namelijk zo dat Renault de mogelijkheid biedt om de batterij te leasen. Daarvoor betaal je dan om en bij de 70 euro per maand. Wetende dat de aankoop van de batterij anders 8 500 euro bovenop de basisprijs kost is die maandelijkse 70 euro nog niet zo’n slechte deal.

Ons verdict

De Zoe is een EV met een haalbare prijs die verrassend weinig aan inzetbaarheid moet inboeten in vergelijking met een diesel- of benzinewagen. Er zijn wat schoonheidsfoutjes, maar niets of niemand is perfect. Na ruim 5 jaar is de Renault Zoe nog steeds één van de betere opties voor zij die eraan denken om geruis- en uitstootloos door het leven te gaan.

Overzicht

+ Groot rijbereik
+ Goed geprijsd dankzij leasebatterij
+ Praktische cabine

- Afwerking en materialen
- Nadelen bij de Q90 snellaadversie
- Motorrem maar één stand

 Tekst en foto's: Joram Van Acker